Thursday, April 7, 2011

12 angry men (1957)




by George

Τουέλβ άνγκρυ μεν. Δώδεκα θυμωμένοι άντρες~ δώδεκα άντρες άγνωστοι μεταξύ τους που φωνάζουν μέσα σε ένα δωμάτιο. Δώδεκα ένορκοι, που πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη ενός 18χρονου, κατηγορούμενου για τον φόνο του πατέρα του. Τα στοιχεία είναι προφανή. Έντεκα ψηφίζουν "ένοχος", μόνο ένας λέει "αθώος". Μοναδική λύση ο διάλογος~ και καθώς το θρίλερ αρχίζει εσύ νιώθεις τη δίνη να σε καταπίνει (χα χα!!). Μόνος του ο παρίας Φόντα δίνει τη καταθεσή  του σχετικά με το έγκλημα. Καθώς η ώρα περνάει το κουβάρι του φόνου αρχίζει να ξετυλίγεται, οι διαφωνίες γίνονται πιο έντονες και τα νέυρα τσιτώνουν. Οι άντρες αρχίζουν να παραγνωρίζονται...Τα γεγονότα λένε "ένοχος" αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες, τις οποίες ο συνήγορος υπεράσπισης παρέβλεψε επιπόλαια. Σημαντικές λεπτομέρειες..Κάποιοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως κάτι δεν πάει καλά με την όλη εκδίκαση της υπόθεσης. Κάτι βρωμάει.. Ο Χένρυ Φόντας δεν είναι πλέον μόνος. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, είναι απόλυτοι και επιμένουν στην ενοχή του κατηγορούμενου. Ένας ένας οι άντρες θέτουν χαρακτήρα και προσωπικές προκαταλήψεις επι τάπητος, μεγαλώνοντας, έτσι ,την κόντρα μεταξύ των. Μιλάμε για εκπληκτικές ερμηνείες και μια υπόθεση που τσακίζει κόκκαλα, όλα γυρισμένα σε ένα και μοναδικό δωμάτιο το οποίο φαντάζει ολοένα και πιό άβολο...Ο Sidney Lumet, σκηνοθέτης των καταπληκτικών ταινιών Serpico, Network και Dog day afternoon μεταξύ άλλων, μας δίνει ένα δικαστικό δράμα μυστηρίου, τέλειο καθόλη του τη διάρκεια. Ένταση, πύρινος λόγος και  πλοκή που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, τόσο πολύ ώστε να μην σηκώνεσαι ούτε για βε σέ. Ένας άντρας μόνος ενάντια στη μονολιθική γνώμη των πολλών. Με επιχειρήματα και ορθή λογική καταφέρνει, σταδιακά, να ανοίξει τα μάτια των υπολοίπων (των περισότερων τουλάχιστον..) ώστε μαζί να καταλήξουν, τελικά, στην αθωότητα του φτωχού/άτυχου Μενσεβίκου νεανία αλλά και την προσωπική νέμεση του ίδιου του Φόντα (στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό...). Πρόκειται για ταινιάρα ετών πενηντατεσσάρων που γαμάει μάνες! Ντύσου με ελαφρύ βαμβακερό και δές τη χωρίς πολλά πολλά...

No comments:

Post a Comment